Хан Гаң. Ақ

Хан ГАҢ – оңтүстік кореялық жазушы. 1970 жылы 27 қарашада корея Республикасының оңтүстік-батысындағы Кванджуда туған. 10 жасында отбасымен бірге Сеулге қоныс аударып, Йонсей университетінде корей әдебиетін оқыған. 1995 жылдан бастап 8 роман, 20 шақты әңгіме-повесть жинақтарын жазған. Осы уақытқа дейін төрт Халықаралық сыйлықтың иегері атанған. Солардың бірі 2016 жыл алған Букер сыйлығы болса, енді бірі былтыр алған Нобель сыйлығы.

(Әңгіме)

Мен көшіп келгенде мына үйдің темір есігі ақ түсті еді. Әппақ болатын. Уақыт өте бояудың сапасы қашты ма, әлде мен тоздырдым ба, ақ есікті көрмейтін болдым. Кіршең, кей тұсының сыры көтеріліп, астынан тот басқа темірі шығып, көз алдымда кеспірсіз сопайып қалды. Мұны өзгертпесем, осы үйде тұрған жылдарым мына есіктің арқасында лас әрі сиықсыз көрініспен есімде сақталатынын білдім. Мүмкін болса, 301 деп нөмір тағылған сыртқы бетінен бастап өзгерту керек. 
Мен танымайтын біреу, осы үйде маған дейін тұрған талай адамның бірі сыртын аяусыз қашаған. Темір қырнағаннан рахат тапса керек, сызғыштап, айқыштап дым қалдырмаған. Кейбір із терең.
Есіктің сыртын қырнап, жуғанымда темірдің қызыл тоты суға еріп, еденге тамшылады. Есік бейбақтың көз жасы секілді. Көз жасы кедір-бұдыр сызықтарды бойлап ағып, боздап тұрды. Бойындағы қатып қалған қан дағы жуылғандай аянышты әсер. Мен есікті қалпына келтіремін. Мен есік үшін де, өзім үшін де аянбаймын. Мен мұны күнде көремін. Бұл мен құшақтағым келетін үй, бұл таңды көңілді бастап, кешті мағыналы аяқтағым келетін үй, әппақ қысты терезесінен тамашалағым келетін үй. 
Есіктің ескі бояуын қырған соң, бір айдан кейін бір құты бояу мен суретшінің шөткесін сатып әкелдім. Жұмысым есікпен тоқтамады. Ас үй мен жатын бөлменің қабырғасындағы дақтардың көзін құртамын. Электр тетігінің айналасын да ұмытпаймын. Бояу киімдеріме шашырамас үшін ақ түсті ескі жемпірімді кидім. Тірлікті олақ, орашолақ жасайтын дағдым бар. 
Ең соңында есікке жетіп, шөткемді ойқастатып, оның бетін аққа мала бастадым. Тырналған, сырылған, сызылған кетіктер келмеске кетті. Үйдің нөмірі де ақ бояуға сіңіп жоғалды. Қанды еске түсіретін тот та жоғалды. 
Содан кейін жып-жылы бөлмеме кіріп, аяқ суыттым. Есіктің кепкен бояуынан суретші шөткесінің ізі аңғарылады. Екінші рет бояғанда баяғы тоттанған темір есік біржола есімнен шыққандай. 
Бір сағаттан соң аяқ киімімді сүйретіп, сыртқа беттедім. Кореяда қыс басталыпты, қар жауып жатыр. Көше шамдары әлі жанбаған. Бір қолымда ақ бояу құйылған құты, екінші қолымда ұшы ақ түске малынған қылқалам. Аспаннан көз алмай қараймын. Мыңдаған, жүздеген әппақ қауырсын-қар ұшқыны жарыса жерге құлайды.

Корей тілінен аударған
Лира ҚОНЫС